การที่มีหนังจากรัสเซียมาเข้าฉายในบ้านเรา ก็ถือได้ว่าเป็นข้อความสำคัญให้น่าสน ว่าน้านนานจะมีหนังจากรัสเซียมาสักเรื่อง ก็ย่อมเป็นหนังที่มีอะไรดี หากไม่กวาดรางวัลในบ้านมาเยอะ ก็จำเป็นต้องทำเงินถล่มทลายถึงได้นำออกไปขายตลาดต่างถิ่น เหมือนกันกับ Stray หรือชื่อรัสเซียว่า Tvar มีความหมายว่า “สิ่งมีชีวิต” ดัดแปลงปรับปรุงแก้ไขมาจากนิยายระทึกขวัญ ผลงานประพันธ์ของ ‘แอนนา สตราโรบิเนท ที่ได้รับการตั้งชื่อว่าเป็น สตีเฟน คิง ที่รัสเซีย ตัวเธอพึ่งจะได้รางวัล ผู้แต่งเยี่ยมยอด จากเวที European Science Fiction Award ปี 2018 มาได้ด้วย
ทำให้ Stray เป็นหนังสยองขวัญรัสเซียเรื่องแรกที่ซึ่งสามารถขายไปได้ถึง 30 ประเทศ ฟังดูดีนะครับ ว่าหนังน่าจะให้รสชาติแปลกใหม่กว่าหนังสยองขวัญฮอลลีวูดที่สร้างกันออกมาเกือบจะล้นตลาด และจากนั้นก็เป็นไปตามคาดครับผม Stray แปลกใหม่จริงครับผม มันเป็นหนังสยองขวัญที่ไม่มีฉากสยองเลย ไม่มีฉากไหนที่เชิญให้ลุ้นระทึกอย่างที่คุ้นเคย ว่าสักครู่จะต้องสะดุ้ง หรือเชิญให้จำเป็นต้องเอามือปิดตา ไม่ได้สะดุ้งสักเฮือกจนกระทั่งอยากได้ฉากตุ้งแช่มาสักจึ้กหนึ่ง ทั้งที่พลอตเรื่องให้โอกาสให้ใส่ฉากสยองได้มากมาย
รายละเอียดของหนังก็จำเป็นต้องกล่าวว่าไม่แปลกใหม่ เป็นพลอตที่ฮอลลีวูดสร้างกันมาไม่ทราบกี่ครั้งแล้วกับการที่คู่สามี-เมีย ไปรับอุปการะเด็กกำพร้ามา แล้วเปลี่ยนเป็นเด็กเปรต อิกอร์ และก็พอลีนา เสีย “วานยา” ลูกชายวัย 6 ขวบ ไปด้วยอุบัตเเหตุรถยนต์ ผ่านมา 3 ปี พอลีนายังอาจเศร้าใจทำใจกับความสูญเสียไม่ได้ อิกอร์จึงพาพอลีนาไปสถานที่ดูแลเด็กกำพร้าเพื่อเลือกรับเด็กผู้ชายสักคนมาอุปการะ มีเด็กให้เลือกเยอะมากแต่พอลีนาก็เฉพาะเจาะจงเลือกเด็กผู้ชายแปลก และก็มากกว่าแปลกก็คือเด็กผู้ชายคนนี้ เป็นเด็กตัวเล็ก รูปร่างหน้าตาน่าสยอง ผิวขาวซีดเซียว ศีรษะล้าน ตัวไม่มีขนสักเส้น ไม่บอก แต่แผดเสียงข่มขู่แบบสัตว์ร้าย แถมมีเขี้ยวแหลมน่าสยอง ที่สำคัญเด็กผู้ชายคนนี้อยู่ในจุดเกิดเหตุ เจ้าหน้าที่ชายในสถานสงเคราะห์ฆ่าตัวตายด้วยการใช้ปืนจ่อหัวกบาลตัวเอง
นี้ล่ะครับผมที่ต้องการจะ เฮ้อออออ ออกมาดังๆหนังไม่เพียรพยายามอธิบายเหตุผลอะไรแม้แต่น้อยว่าเพราะเหตุไรพอลีนาถึงจะต้องเฉพาะเจาะจงเอาเด็กน่าสยองคนนี้กลับไปอยู่บ้าน ทั้งที่น่าสยอง และจากนั้นก็อยู่ในจุดเกิดเหตุมีคนเสียชีวิต อีกทั้งแม่ชี และก็ตำรวจก็โต้เถียงว่าอย่าเอาเด็กคนนี้ไปเลย มันเป็นแผลร้ายแรงมากมายสำหรับหนังสักเรื่อง หากเปิดเรื่องด้วยเรื่องสำคัญแล้วไม่มีซึ่งเหตุผลควร มันก็เลยสร้างความกระอักกระอ่วนตั้งแต่ต้นเรื่อง แล้วบทหนังก็ยังไม่สามารถที่จะทำให้ผู้ชมคล้อยตามไปกับพฤติกรรมขวางโลกของพอลีนาได้ เพียงพอเอามาเลี้ยงเด็กแดนนรกก็ยังคงมีกิริยาเยี่ยงสัตว์ร้าย อิกอร์ไม่เห็นด้วย และก็อ้อนวอนให้พอลีนาคืนเด็กกลับไปที่สถานสงเคราะห์แต่เธอก็ยืนกรานว่าจะเก็บเด็กไว้ แถมยังตั้งชื่อเด็กน้อยว่า “วานยา” ตามชื่อลูกที่เสียไป
หนังก็เดินเรื่องตามแบบนิยมของหนังสยองขวัญ ด้วยการให้อิกอร์สืบเสาะหาเบื้องลึกเบื้องหลังของเด็กเปรตรายนี้ และก็หาคำตอบว่าเพราะเหตุไรผู้ดูแลถึงฆ่าตัวตาย ก็ถือได้ว่าเป็นปริศนาที่วางไว้ให้เราใคร่รู้คำตอบถึงที่มาของเด็กเปรต ซึ่งคำตอบก็ถือว่าแปลกใหม่จากหนังฮอลลีวูด เพราะคำอธิบายถึงตัวตนของเด็กเปรตนั้นพาเอาหลุดโลกกันไปเลย ซึ่งแปลก แต่ไม่ทราบสึกเหวอหรืออึ้ง ก็ไม่ทราบว่าปัญหาที่เกิดกับหนังนี้มีมาตั้งแต่ต้นฉบับที่เป็นนิยายหรือมีการเสริมเติมแต่งโดย โอลก้า โกโรเด็ตสกายา ผู้กำกับคนใหม่ที่เหมารวมตำแหน่งดัดแปลงปรับปรุงแก้ไขนิยายมาเป็นบทภาพยนตร์เองด้วย แต่ปัญหาสำคัญๆของโอลก้า เลย เป็นเขาไม่สามารถที่จะสร้างบรรยากาศสยองให้กับ Stray ได้แม้แต่นิดเลย สร้างหนังสยองแต่ปราศจากความน่าสยองเลย ก็ถือว่าสอบตกอย่างไม่น่ายกโทษแล้วล่ะครับผม เอาว่าไม่ใช่แค่ประเด็นนี้ข้อความสำคัญเดียวที่ไม่มีเหตุไร้ผล แต่ในเรื่องยังมีอีกมากมาย แต่จับมาเอ๋ยถึงไม่ได้เพราะว่าเป็นการสปอยล์
อีกจุดที่รู้สึกยี้มากมาย เป็นมาตรฐานซีจีของหนัง ทำออกมาอย่างนี้แล้วเห็นได้ชัดว่าวิทยาการงานวิชวลเอฟเฟกต์ของรัสเซีย ตามหลังจีนอยู่ไกลห่างเลย ฉากโชว์ซีจียาวหลายวินาที แล้วไม่ใช่โชว์แบบมืดๆนะ แต่วางกันสว่าง เต็มจอให้เห็นจะๆกันไปเลย ว่างานของฉันกากขนาดไหน เพราะเหตุไรกล้าอวดขนาดนั้นนะ
จะหาที่ไหนมาชื่นชอบหนังได้บ้างนะ เอาเป็นงานแสดงแล้วกัน ตัวพ่อแม่น่ะเพียงพอผ่านๆไปได้ ไม่มีฉากจำเป็นต้องโชว์ความสามารถในการแสดงอะไรเยอะมากนัก แต่ที่น่าชมเชยเป็นตัวเด็กเปรตนั่นแหละ ที่จำเป็นต้องใส่วิวัฒนาการเข้าไปในตัวเองเยอะ ตั้งแต่เป็นเด็กเปรตวิ่งและก็เดินแบบ 4 ขา กลายมาเป็นผู้เป็นคนเยอะขึ้นเรื่อยๆ แต่งตัวดี มีผมเผ้าและก็เริ่มเสวนาสื่อสารกับพ่อแม่อุปการะ หลายๆฉากจำเป็นต้องสื่อความป่าเถื่อนผ่านทางสายตา ถือว่าบทนี้แบกรับภาระหน้าที่สำคัญของหนังเลยล่ะ
Stray
ผีอยากเป็นลูกคน
